pobłądzić — dk VIa, pobłądzićdzę, pobłądzićdzisz, pobłądzićbłądź, pobłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, zabłądzić» Pobłądzić w lesie. W tak gęstej mgle łatwo można było pobłądzić. Wziął przewodnika, aby nie… … Słownik języka polskiego
manowiec — m II, D. manowiecwca; lm M. manowiecwce, D. manowiecwców, dziś tylko w lm «błędne drogi; bezdroża, wertepy» Tłuc się, błądzić po manowcach. ◊ Zejść na manowce «zacząć postępować źle, niewłaściwie, nieuczciwie; pobłądzić» ◊ Zwieść kogoś na manowce … Słownik języka polskiego
pobłąkać się — dk I, pobłąkać sięam się, pobłąkać sięasz się, pobłąkać sięają się, pobłąkać sięaj się, pobłąkać sięał się «spędzić pewien czas na błąkaniu się, chodzeniu bez celu, spacerowaniu; pobłądzić, powałęsać się» Pobłąkać się wśród drzew, po ulicach.… … Słownik języka polskiego
zabłądzić — dk VIa, zabłądzićbłądzę, zabłądzićbłądzisz, zabłądzićbłądź, zabłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, pobłądzić, zabłąkać się» Zabłądzić w lesie, w nieznanej okolicy. Gdzieś łatwo zabłądzić. 2. «błądząc,… … Słownik języka polskiego
zabłąkać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zabłąkać sięam się, zabłąkać sięa się, zabłąkać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmylić, zgubić drogę; zabłądzić, pobłądzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabłąkać się w lesie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
